طراحی گام به گام تناوب زراعی

این مبحث روند و طراحی گام به گام تناوب زراعی و برنامه کشت های تناوبی در یک مزرعه جداگانه، را ارائه می کند. این روند براساس روش های استفاده شده مجموعه ای از کشاورزان خبره به انضمام سایر منابع می باشد. این روند چکیده ای است از آنچه پرورش دهندگان متخصص بر اساس تجربه، دانش و درک مستقیم خود در یک شیوه نظام مند کسب کرده اند.

به منظور ساده کردن موضوع، دستورالعمل ها به شکلی نوشته شده اند که گویی شخصی که این کاشت را انجام داده و مدیر این مزرعه است.

طراحی گام به گام تناوب زراعی

روند برنامه ریزی کشت تناوبی شامل مجموعه ای از مراحل زیر است:

۱- سازماندهی اطلاعات

۲- ایجاد یک برنامه تناوب کلی

۳- ترسیم نقشه کشت طرح تناوبی

۴- تعیین توالی محصول آینده و برنامه ریزی برای هر بخش از مزرعه

۵- اصلاح برنامه (طرح) توالی محصول

این روند برای کشاورزی که تنها چند نوع محصول را تولید می کند و شرایط زمین زراعی او در همه جا یکسان است، آسان ترین روش می باشد، اما برای کشاورزان با عملکرد چندگانه مفیدترین روش است. نمونه هایی از مزارع با مشکلات تناوبی ساده اکثر مزارع غلات حبوبات و عملکردهای برخی از عمده فروشان سبزی میباشد که همه این محصولات را می توان در زمین زراعی پرورش داد.

این رویه را می توان به منظور برنامه ریزی کردن برای تناوب هایی با محصولات بیشتر وانواع چندگانه خاک به کاربرد، اما فرایندی وقت گیر است.

با این حال، منافع برنامه ریزی نظام مند محصول طرح تناوبی با میزان (مقدار) محصولات و ترکیب زمین های زراعی، افزایش می یابد. در مزارعی که تنها چند نمونه محصول پرورش داده میشود میتوان تناوب های مناسب را با استفاده از تجارب سطحی حفظ کرد. با این وجود، با عملکردی مرکب، یک مشکل طولانی مدت را می توان حل کرد بدون این که کشاورز بفهمد اعمال تناوبی نیمه بهینه هستند.

هرچند که روش برنامه ریزی شده زیر به مراحل متعددی تقسیم شده است، اما روش پیچیده ای نیست؛ اگر ترکیب محصولات بسیار متنوع باشد، اگر یک محصول را چندین بار در هر فصل کشت کنید، محصولات زراعی را دو یا سه برابر کنید و یا زمین های زراعی در قابلیتشان برای پرورش انواع محصولات متفاوت باشند، فرایند طرح کشت تناوبی محصولات پیچیده تر میشود.

نکاتی برای کشت محصولات تناوبی

پرورش دهندگان که مایل به جست وجوی روش برنامه ریزی مفصل نیستند، این خلاصه را در برنامه ریزی توالی محصولات مفید خواهند یافت. باید توجه داشت که مراحل ساده شده ای که در اینجا ارائه شده اند، طرح تناوبی انعطاف پذیر و تعمیم یافتهای را دربر نمی گیرد بلکه توالی معرفی شده برای اینکه سردرگم نشوید. مراحل این بخش به طور ساده و خلاصه شده با حروف الف، ب، ج، … مشخص شده اند.

این مراحل را از مراحل شماره گذاری شده متمایز کنید

الف- تشخیص و اولویت بندی اهداف

ب-ترکیب محصولی خود را بنویسید.

ج- بررسی مساحت اضافی زیر کشت یک نوع محصول

د- تعیین دو محصولی و توالی های کوتاه که در مزرعه به خوبی جواب میدهند.

ه- برنامه ریزی یک طرح برای کشت تناوبی

و-شرایط کشت اینکه چه محصولاتی را می توان در هر واحد مدیریتی کشت داد.

ز- برنامه ریزی تابستان بعدی

برنامه ریزی تناوبی در برابر توالی محصول

برنامه های کشت و کار دو جنبه دارند: توسعه برنامه تناوبی کلی وتوالی محصولات خاص.

طرح تناوبی کلی می تواند مشخص کند که مثلا پس از محصولات خانواده سولاناسه محصولات خانواده خردل، سپس سبزیجات سبز رنگ به غیر از خردل و در آخرکدوها را می توان کشت کرد؛ یا بعد از محصولاتی که برای رشد نیاز به یک فصل کامل دارند، یک سال محصولات پوششی و سپس محصولاتی که کمتر از یک فصل نیاز دارند.

این طرح تناوبی چهار چوبی ارئه می کند؛ و طرح توالی جزئیات اینکه در سال بعد چه محصولی در ابتدا کشت می شود. طرح تناوبی باید آنقدر کلی(عمومی) شود که منجر به انعطاف پذیری در توالی شود.

طرح توالی ضرورتا آزمایشی است و به طور مطلوبی فضایی برای محصولات متناوب بعدی در صورت تغییرات دقایق آخر آب و هوایی یا اجبار بازار باقی بگذارد. برنامه تناوبی نسبتا مهم در برابر توالی محصولات در طرح کلی محصول بستگی به مزرعه دارد. به طور کلی، همانطور که عملکرد مزرعه ترکیبی افزایش می یابد، برنامه ریزی (طرح) تناوبی تا حد امکان کاهش می یابد و توالی دقیق محصول، بحرانی تر میشود.

اگر عملکرد مزرعه برای برنامه ریزی تناوبی مناسب است، توسعه یک طرح به مقدار بیشتری توالی محصولی را ساده می کند.

راهنمای کامل برنامه ریزی تناوب کشت گام به گام

مراحل برنامه ریزی به ترتیب به شرح زیر میباشد:

– تعیین اهداف تناوب کشت

– الویت بندی اهداف تناوب:

اهداف خود را ترتیب بندی کنید. اینکار خصوص زمانی مفید خواهد بود که لیست طولانی از اهداف داشته باشید، چون هر سال این امکان وجود نخواهد داشت بتوانید همه اهداف خود را محقق کنید. برای مثال در مزرعه دره کوچک، فراهم سازی نیتروژن برای محصولات از لحاظ اقتصادی مهم است، اما چون یک سوم زمین هر سال پوشش شبدر و یونجه نیتروژن زا است، میتوان محصول جو صحرایی یا گندم آلمانی را کشت کرد، و فراهم سازی نیتروژن کافی کار آسانی است.

در نتیجه، اهداف مزرعه بصورت زیر اولویت بندی می شوند:

الف) از کشت همان محصول در همان محل به مدت دو سال در یک ردیف خودداریکنید.

ب) از کشت محصولات ردیفی و حبوبات بهاری در قسمتهای شیب دار خودداری کنید.

ج) اطمینان حاصل کنید که همه محصولات نیتروژن کافی دارند (خصوصا ذرت).

– تکمیل جدول کار خصوصیات محصولات

– ترکیب محصولات مطلوب خود را برای سال بعد بنویسید.

– خصوصیات محصول را به جدول کار خصوصیات محصول اضافه کنید.

– عدم تنوع در ترکیب محصولات خود را بررسی کنید.

– شناسایی توالیهای خوب در برنامه ریزی خود

– توالیهای محصولاتی را شناسایی کنید که مکررا از آنها استفاده می کنید.

– شناسایی متغیرهای حیاتی در شرایط زمین های زراعی

– مناطقی از زمین های خود را شناسایی کنید که فرصت ها یا مشکلات خاصی را پیش می آورند.

– مزرعه را به انواع مختلف زمین های زراعی تقسیم بندی کنید:

بر مبنای نقشه، مزرعه را به انواع زمین های زراعی تقسیم بندی کنید. همه کرتهایی که دارای یک ویژگی خاص برای زمین زراعی هستند باید برای کشت سری یکسانی از محصول مناسب باشد. توجه داشته باشید که اگر همه مناطق مزرعه برای همه انواع محصول مناسب باشد، شما این شانس را دارید که یک نوع زمین زراعی در کل مزرعه خود داشته باشید.

مناطقی از یک نوع زمین زراعی خاص، باید کنار هم باشند، و انواع زمین های زراعی مجبور نیستند که مناطق یکسانی از مزرعه را پوشش دهند. مزرعه دره کوچک دارای انواع زمین های زراعی به شرح زیر می باشد:

1- زمینهای زراعی که برای همه نوع محصولی مناسب هستند.

۲- زمین هایی که به علت شیب زیاد برای محصولات ردیفی و حبوبات بهاری مناسب نیستند.

٣- زمینهایی برای کشت محصول ردیفی فشرده مناسب است.

– تناوب های کشت محصول منطقی را برای هر نوع زمین زراعی پیشنهاد کنید.

با استفاده از توالی های کوتاه ۲ یا ۳ ساله و توالی های کوتاه مدت دیگر که فکر می کنید مناسب است، تناوب کشت ابتدایی را برای هر نوع زمین زراعی در مزرعه، خود ایجاد کنید. تناوب کشت محصولات را در هر نوع زمین ایجاد کنید که دارای تعداد سال های یکسانی در تناوب کشت، یا چندین طول کوتاه تر از تناوب دقيق هستند. در غیر اینصورت، مطابقت دادن تناوب های کشت برای ایجاد ترکیب محصولات مطلوب در هر سال کار مشکلی خواهد بود.

اگرچه برنامه تناوب کشت دره کوچک بر روی محصولات خاصی تمرکز دارد، با این حال کشاورزان زیادی ترجیح میدهند که بر انواع مختلف محصولات تمرکز کنند. این انواع مختلف محصولات، می تواند خانواده های گیاهان فصلی باشند. برای مثال یک برنامه تناوب کشت، با موارد جایگزین محصولات کشت شونده در بهار با یک سال بایر گذاشتن زمین بدون شخم زدن آن و محصولات پوششی و سپس محصولات کشت شونده در تابستان می باشد.

مبنای برنامه تناوب کشت در زمان کشت، میتواند عملیات کشاورزی را در زمین زراعی با همزمان سازی آنها در قطعات واقعی زمین، ساده سازی کند. البته اگر برنامه تناوب کشت بر مبنای محصولات گروه بندی شده توسط زمان کشت باشد، ممکن است به این نیاز داشته باشید که اقدامات اضافی را انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که محصولات مشابه از لحاظ گیاهی در توالی نزدیک به هم کاشته نمی شوند.

اینکار را می توان برای مثال توسط تکرار توالی زمانی کشت بر مبنای خانواده های مختلف در هر تکرار انجام داد. کشاورزان دره کوچک در مورد تناوب کشت های زیر تصمیم گیری کرده اند:

زمین زراعی نوع ۱

گندم /یونجه – یونجه – يونجه/محصول پوششی جو – ذرت – سويا – جو/شبدر/گندم. این تناوب کشت شش ساله ای است که آنها قبلا استفاده می کردند.

زمین زراعی نوع ۲

گندم/ایونجه – یونجه – یونجه/گندم – گندم/ایونجه – یونجه – یونجه/گندم

این یک تناوب کشت سه ساله است که در هر دوره شش ساله تکرار می شود و از محصولات ردیفی و کشت بهاری در زمین های شیب دار اجتناب میکند.

زمین زراعی نوع ۳

جو/شبدر – ذرت – سويا – جو/شبدر – ذرت – سويا .

این یک تناوب کشت فشرده با محصولات ردیفی دو ساله است.

کشاورزان دره کوچک ضرورت محصولات ردیفی و حبوبات بهاری را از زمین زراعی نوع ۲ به زمین زراعی نوع ۳ انتقال دادند، و فقط محصولات حبوبات زمستانی و علوفه ای مقاوم در مقابل فرسایش را در زمین در معرض فرسایش از زمین زراعی نوع ۲ قرار دادند.

در طی این دوره شش ساله، ترکیب محصولات نقدی هیچ تغییری نکرده است. البته قرار دادن این توالی محصولات در قطعات زمین خاص برای اجرای ترکیب محصول مطلوب در هر سال هنوز نیازمند برنامه ریزی بیشتری است.

– یک نقشه برنامه ریزی تناوب کشت محصول ترسیم کنید:

ممکن است نیاز باشد که این نقشه جزئیات بیشتری نسبت به نقشه ای که برای تأیید ارگانیک استفاده می کردید داشته باشد. کار خود را با در نظر گرفتن ابعاد هر زمین زراعی بر روی نقشه آغاز کنید. در این مرحله، شما زمینهای زراعی را به واحدهای مدیریت کوچک تر (کرت) تقسیم بندی می کنید که دارای اندازه تقریبی برابر در کل مزرعه هستند.

در هر زمان فقط یک محصول را میتوان در هر کرت کاشت، و معمولا برای کشت جریب کامل یک محصول در هر فصلی چندین کرت مورد نیاز می باشد. در هر سال محصولات از بلوکهای کرت به بلوک دیگری منتقل می گردند.

تقسیم بندی مزرعه به واحدهای مدیریت، امکان ثبت دقیق را ایجاد میکند و به شما کمک میکند تا بصورت سازماندهی شده باشید البته وقتی که محصولاتی را که در بین زمین های زراعی انتقال میدهد، از نظر اندازه، شکل، و خصوصیات مهم دیگر با یکدیگر متفاوت باشند. نکات زیر را در هنگام تعیین اندازه و ترتیب بندی واحدهای مدیریت خود مدنظر قرار دهید:

– كرتها نباید بلندتر از منطقه کشت شده برای کوچکترین جریب محصول شما باشد.

اگر بعضی از محصولاتی که در جریب کوچک کشت می شوند، یک بلوک تناوب داشته باشند، گونه های خاصی را می توان به عنوان یک محصول برای اهداف تناوب کشت در نظر گرفت.

– اندازه کرت را انتخاب کنید.

این کار، این امکان را ایجاد می کند که مناطق هرمحصول بر روی جدول کار خصوصیات محصول شما به تعداد کلی از کرتها تبدیل گردد. در مزرعه دره کوچک، چون یک کرت برابر با ۴۰ جریب است، بنابراین آنها سه کرت را در هر سال به یک محصول خاص اختصاص میدهند.

– تعداد کرت ها در نوع زمین زراعی

تعداد کرت ها در نوع زمین زراعی باید مضربی از تعداد سالها در بلندترین توالی تناوب کشت برای هر نوع زمین زراعی باشد. برای مثال، در مزرعه دره کوچک، هر نوع زمین زراعی باید شش کرت (یا مضربی از شش) داشته باشد، چون طولانی ترین توالی تناوب کشت شش سال است. آنها تصمیم گرفتند که کارها را بصورت ساده انجام دهند و از شش کرت در هر نوع زمین زراعی استفاده کنند.

– اگر از بسترهای چند ساله استفاده میکنید، هر بستر باید بصورت یک کرت جداگانه باشد.

اگر مزراع زراعی دارای طولهای مختلفی باشند، بسترهای طولانی را به قسمتهای کوچک تر تقسیم بندی کنید تا اطمینان حاصل کنید که کرت ها در هر منطقه تقریبا با هم برابر هستند.

– اندازه طول و عرض خطهای مدیریت در مزارع حبوبات و مزارع سبزی

در مزارع حبوبات و مزارع سبزی، طول و عرض خطهای مدیریترا برای راحتی کار خود، به صورت متنوع در نظر بگیرید، و اندازه کرت ها را به اندازه کافی بزرگ در نظر بگیرید، بطوریکه بتوانید عملیات زمین مانند کشت و زراعت را بر روی یک واحد منفرد انجام دهید.

– نقشه خود را با مقیاسی ترسیم کنید

که امکان نوشتن اطلاعات ضروری بر روی منطقه نشان دهنده هر کرت را داشته باشید. در صورت لزوم، از صفحات جداگانه ای برای زمینهای زراعی مختلف یا گروه های زمین های زراعی استفاده کنید.

اکنون زمین های زراعی را در نقشه خود به واحدهای مدیریت تقسیم بندی کنید. توجه داشته باشید که تغییرات کوچک در اندازه كرتها بعلت بی نظمی ها در شکل زمین غیر قابل اجتناب هستند اما احتمالا اهمیت زیادی ندارند چون بیشتر محصولات در چندین کرت کشت می شوند.

– ترکیب محصول خود را بر حسب واحدهای مدیریت ثبت کنید.

در جدول کار خصوصیات محصول ثبت کنید که چه تعداد واحدهای مدیریت را می خواهید به کشت هر محصول اختصاص دهید. شما قبلا مقداری از هر محصول را در واحد جریب، فوت مربع، یا واحدهای دیگر ثبت کرده اید، اما تبدیل این واحدها با کرت این کار را آسان می کند که چطور توالی محصولات را در کرتهای خاص تنظیم کنید.

اگر در مرحله قبلی دچار اشتباه شدید، تبدیل منطقه به کرت ممکن است باعث شود که بعضی از محصولات در قسمتی از یک کرت کشت شوند. در این حالت، ترکیب محصول خود را تا حدودی تنظیم کنید، به طوریکه همه محصولات در تعداد کرتهای رند (عدد صحيح) کشت شوند.

– هر واحد مدیریت را شماره گذاری کنید.

برای هر کرت در گوشه بالایی سمت چپ هر واحد مدیرتی در نقشه عددی را بنویسید. این اعداد را خوانا و بزرگ بنویسید تا وقتی از آن کپی گرفتید خوانده شوند. بلوکهای زمین که معمولا با هم مدیریت می کنید باید به صورت متوالی شماره گذاری شوند.

– کرتهای خیلی ارزشمند را در یک کپی از نقشه ثبت کنید.

اکنون زمان این رسیده است که هر کرت را بطور کامل توصیف کنیم. کرت هایی که خصوصیات خیلی خاصی دارند را در یک کپی از مشخص کنید. خصوصیات مطلوب میتواند شامل مجاورت و نزدیکی به ساختمان مزرعه، دسترسی به آبیاری در صورتی که آبیاری محدود باشد، خصوصیات شیب یا زهکشی که امکان کشت زود هنگام را ایجاد میکند و بسیاری خصوصیات دیگر باشد. فقط به خصوصیات استثنائی بر روی نقشه توجه کنید. نوشتن هر چیزی برای هر کرت زمان بر میباشد و ضروری هم نیست.

– کرتهای مشکل دار را روی کپی دیگری از نقشه ثبت کنید.

کپی دیگری از نقشه را نامگذاری کنید و روی آن واحدهایی مدیریت با مشکلاتی که نوع محصولاتی که می توانید کشت کنید را محدود می سازد، مشخص کنید. این مشکلات شامل زهکشی ضعیف خاک، فشار شدید حیوانات، سایه دار بودن و کم نوری، حبابهای یخبندان، و خصوصیات شیب می باشد که باعث گرم شدن کند در بهار میشود.

– کرتها را در جدول کار شرایط زمین های زراعی شماره گذاری کنید.

نام زمین زراعی شماره هر کرت را در خطی در جدول کار شرایط زمین های زراعی بنویسید. کرتها را به صورت متوالی شماره گذاری کنید.

– داده های نقشه خود را بنویسید.

اطلاعاتی را که در نقشه ها در ستون های جدول کار شرایط زمین های زراعی نوشته اید کپی کنید. این کار باعث میشود که داده های نقشه ها به شکلی سازماندهی شوند که امکان طبقه بندی واحدهای مدیریت را بر اساس خصوصیات آنها به شما بدهد.

با استفاده از نقشه زمین های زراعی با ارزش و زمین های زراعی دارای مشکل، ستون خالی برای هر نوع مختلف از خصوصیات را نامگذاری کنید. سپس اطلاعات مربوط به هر گرت را در کادر مناسب ثبت کنید.

– تاریخچه محصولات کشت شده اخیر خود را ثبت کنید.

ستون های جدول کار شرایط زمین های زراعی را پر کنید و تاریخچه کشت محصول برای هر واحد مدیریت در سه سال گذشته را توصیف کنید. سال واقعی را در بالای محصولات ۳ سال قبل بنویسید. در این روش برنامه بندی فرض می شود که برنامه ریزی خود را در زمستان انجام می دهید و بنابراین کارتان با محصولات پوششی یا نقدی زمستان جاری آغاز می شود.

اسم محصولات فعلی و زمان های کشت و برداشت آنها را بنویسید. اکنون بصورت معکوس از زمان حاضر به سالهای گذشته، از راست به چپ بروید. اگر بیش از یک محصول نقدی یا محصول پوششی در طی یک دوره مشخص کشت شده بود، هر دو نام را در خانه به ترتیبی وارد کنید که با استفاده از/ از هم جدا شوند (برای مثال گندم/یونجه). اگر دو محصول در قسمتهای مختلفی از یک کرت در سال گذشته کشت شده بودند، بخاطر ساده گری فقط نام محصولی را وارد کنید که بیشترین قسمت از کرت را پوشش داده بود.

– واحدهای مدیریت را طبقه بندی کنید.

جدول کار شرایط زمین های زراعی خود را به خطهای مختلف تقسیم بندی کنید تا واحدهای مدیریت را از هم جدا سازید. اغلب نیازی به جداسازی واحدهای مدیریت با تاریخچه مشابه نیست. خطها را طوری ترتیب بندی کنید که در هر نوع زمین زراعی واحدهای دارای سس محصول مشابه همراه هم باشند و در این گروه های واحدهای مدیریت مجاور دارای ترتیب عددی باشند. خطها را طوری ترتیب بندی کنید که:

١- کرتهای دارای شرایط زمین زراعی مشابه همراه هم باشند؛

۲- در این گروه ها، کرت های دارای تاریخچه محصول مشابه همراه هم باشند؛

3- در هر گروه تاریخچه محصول، واحدهای مدیریت مجاور دارای ترتیب عدد باشند.

برای این منظور تاریخچه کشت محصول مشابه از این لحاظ که چطور بر اینکه چه محصولاتی را در آینده می کارید تأثیر می گذارد، دارای معنای مشابهی خواهد بود. برای مثال، اگر یک واحد مدیریت در تابستان دو سال قبل کلم سیاه داشته و واحد دیگری گل کلم داشته، و تاریخچه آنها از لحاظ دیگری با هم تفاوت نداشته باشد، شما میتوانید تصمیم بگیرید که آنها به اندازه ای با هم تفاوت ندارند که بتوان آنها را برای برنامه ریزی توالی های آینده محصول به گروههای مختلف جدا سازی کرد. از سکه یا وزنه های دیگر برای نگه داشتن نوارها در جای خود استفاده کنید، زمانیکه میخواهید آنها را طبقه بندی کنید.

وقتی که از طبقه بندی خود راضی بودید، این نوارها را به یک تکه کاغذ بچسبانید، بطوریکه اطلاعات ثبت شده ای از تاریخچه کشت محصول مزرعه بر حسب واحدهای مدیریت تعریف شده داشته باشید.

– واحدهای مدیریت را در جدول کار آینده زمین های زراعی شماره گذاری کنید.

کرتها را در جدول کار آینده زمین های زراعی در توالی شماره گذاری کنید که در آن، آنها در جدول کار شرایط زمین های زراعی طبقه بندی شده ظاهر شوند. همچنین نام مزرعه و نام منطقه را نیز بنویسید. برای مثال کرت ۹ در خط ۵ از جدول کار شرایط زمین های زراعی طبقه بندی شده و جدل کار آینده زمین های زراعی برای دره کوچک وجود دارد.

– فصل کشت بعدی را برنامه ریزی کنید.

به جدول کار محصول کامل خود نگاه کنید و توجه کنید که میخواهید چند واحد مدیریت از هر محصول را برنامه ریزی کنید. نام محصولاتی را که در هر کرت در تابستان بعدی می کارید پر کنید. اگر بیش از یک محصول در یک کرت کاشته می شود، همه آنها را در هر خانه با توالی بنویسید که کشت می شوند. محصولات را بترتیبی قرار دهید، که مربوط به نقشه های شرایط زمین های زراعی مورد نیاز است:

الف – کار خود را با نوشتن در محصولات نقدی آغاز کنید که قبلا کشت شده اند اما تا تابستان بعدی یا زمان پس از آن برداشت نمی شوند. مثال هایی از این موضوع شامل سیر، توت فرنگی، حبوبات زمستانی و یونجه می باشد.

ب- اکنون محصولات با ارزش را قرار دهید که نیازمند شرایط زمین های زراعی خاص هستند. برای مثال، خربزه میتواند درآمد خالص زیادی را در هر جریب ایجاد کند، اما شما میتوانید آنها را فقط در یک زمین زراعی کشت کنید. بنابراین خربزه یا محصولات با ارزش دیگر با نیازهای خاص را در کرتهای اول قرار دهید.

ج- سپس محصولاتی را قرار دهید که کوتاه ترین زمان بازگشت را دارند. کار خود را با با ارزش ترین محصول در خانواده با کوتاه ترین میانگین زمان بازگشت تناوب کشت آغاز کنید. همه محصولات در خانواده ها با زمانهای بازگشت میانگین کمتر از ۴ سال را بررسی کنید.

د- سپس محصولات دیگر را قرار دهید که درآمد خالص زیادی را در هر جریب ایجاد می کنند و تقریبا می توان آنها را در هر جایی کاشت.

ه- محصولات با سودآوری کمتر و نیازمند جریب کمتر را قرار دهید که نیازمند خصوصیات کرت خاصی هستند.

و- محصولات باقیمانده را قرار دهید.

نکاتی که باید در هنگام قرار دادن محصولات مد نظر قرار دهید عبارتند از:

– هر زمان که ممکن بود، از توالی محصولات اثبات شده ای استفاده کنید. مراقب باشید که محصولاتی از خانواده های یکسان را خیلی زود تکرار نکنید. این موضوع خصوصا زمانی مهم است که علائم بیماری های خاک را مشاهده کنید. اگر در گذشته چنین بیماری هایی را مشاهده کرده اید، با توجه به توصیه های گیاهپزشکی که چند سال منتظر بمانید تا بتوانید محصولی را تکرار کنید که به همان اندازه در معرض آسیب قرار دارد.

اگر بیماریهای خاک را مد نظر قرار نداده اید، تلاش کنید که از حداقل فاصله یک ساله بین محصولات مشابه استفاده کنید، و بیاد داشته باشید که فاصله طولانی تر، یک سنجش پیشگیرانه بهتر است. کاشت محصول یکسان در توالی نزدیک میتواند یک تکنیک قابل قبول باشد، اگر کرت را در محصولات دیگر برای چند سال در تناوب قرار دهید. البته حتی کشت حداقل یک محصول پوششی یا نقدی در بین اینها به به حداقل رسانی انتقال مستقیم بیماری های باقیمانده محصول کمک میکند. توجه داشته باشید که بیشتر تناوب های کشت نمونه مورد استفاده توسط کشاورزان با تجربه، زمانهای بازگشت ۴ سال یا بیشتر را برای محصولات یک خانواده دارد.

– اگر یک کرت دارای خصوصیات خاصی باشد، سعی کنید که آنرا با محصولی بکارید که از این خصوصیات نفع می برد، اما بیاد داشته باشید که اینکار ممکن است هر سال امکان پذیر نباشد.

– موقعیتهای کشت محصولات یکسان را از هم جدا سازید تا از ایجاد بیماری در فصل جلوگیری کنید. نوارهای متناوب از انواع مختلف محصولات با زمان های کشت و برداشت مشابه، راهی برای تداوم سازماندهی در هنگام جداسازی کشتهای توالی از یک نوع محصول مشخص می باشد.

البته نوارهای مابین برای اینکه مؤثر باشند باید به اندازه کافی وسیع باشند تا بصورت یک مانع مؤثر در مقابل انتشار بیماریها و حشرات عمل کنند. بیشتر ملاحظات بحث شده در بالا ضرورتا باید توسط برنامه تناوب کشت کلی شما پوشش داده شود.

عامل کلیدی برای قرار دادن محصولات در فصل بعدی اینست که تبدیل از تاریخچه کشت محصول قبلی را به برنامه تناوب گشت کلی را آغاز کنیم. اینکار نیازمند نگاه کردن به جلو برای زمان بیش از یک سال است. بررسی هر کرت نیازمنا تصور و آزمایش و خطای زیادی بر روی کاغذ است.

البته به یاد داشته باشید که وقتی که شما ترکیب محصول را در یک نوع زمین زراعی تعیین کرده اید، محصولات آینده می توانند بصورت اتوماتیک از آن پیروی کنند. اگر برنامه تناوب کشت کلی شما بر مبنای طبقات محصول است، بجای اینکه بر مبنای محصولات خاص باشد، طبقات محصول را در کرتهای اول قرار دهید. سپس برگردید و محصولات خاص را در هر طبقه قرار دهید.

در زمین زراعی نوع ۱ سال گذشته آنها سه واحد مدیریت جو/شبدر/گندم کاشتند. در نهایت، آنها خواستند که یک قطعه از زمین زراعی نوع ۱ را به هر محصول ۶ ساله از تناوب کشت ۶ ساله وارد سازند. البته گندم قبلا کشت شده بود و آنها تمایلی به این نداشتند که آنرا دوباره شخم بزنند. اینکار منجر به سه کرت از گندم در زمین زراعی نوع او هیچ زمین زراعی نوع ۲ در بهار بعدی شد، که آنها در نهایت می خواستند که آن را داشته باشند.

در کرتهای ۱، ۳ و ۱۰ به محصول برنامه ریزی بعدی پیش رفت. بجای کاشت یونجه پس از گندم در ۲ کرت، آنها شبدر را در بهار بعدی کاشتند و سپس جو و گندم را در دو سال بعدی کاشتند. همچنین، بجای کاشت یونجه پس از گندم در کرت ۹، آنها شبدر قرمز را کاشتند، و سپس در سال بعدی ذرت را کاشتند.

برای تنظیم مجدد کرت، آنها يونجه را پس از یک محصول پوششی کاشتند و سپس جو و گندم را کاشتند. بنابراین آنها در دو سال بعد از زمان حاضر، یکی از محصولات ۶ ساله را در یک کرت از زمین زراعی نوع ۱ کاشتند، و برنامه تناوب کشت برای این نوع زمین زراعی مزرعه تعیین شده است.

حرکات جزئی دیگر از توالیهای مطلوب آنها در دو نوع زمین زراعی دیگر ضروری است. همچنین در زمین زراعی نوع ۲ آنها جو را به عنوان یک محصول علف در کرت ۱۱ در سال بعد و در کرت۱۲ در دو سال بعد کاشتند تا کمبود علف یونجه را جبران کنند.

به جز در مورد جایگزین سازی جو به جای یونجه، توجه داشته باشید که آنها ترکیب محصول مورد نظر را در هر سال آینده کاشتند. همچنین توجه داشته باشید که آنها هدف آشکار اجتناب از همان محصول را به صورت فوری در توالی برآورده ساختند. سه سال پس از تمرین برنامه ریزی، برنامه تناوب کشت برای کل مزرعه ایجاد شده است.

– ترکیب محصول فصل بعدی را بررسی کنید.

پس از اینکه شما محصولات را برای همه کرتها تعیین کردید، تعداد کرتهای هر محصول را اضافه کنید. این تعداد را با تعداد کرتهایی که میخواستید برای کشت در نظر بگیرید مقایسه کنید، همانطور که در جدول کار خصوصیات محصول خود مشخص کرده اید. اگر این دو عدد با هم مطابقت نداشتند یا بعضی از کردها را به محصولات دیگر اختصاص دهید و یا تعداد برنامه ریزی شده واحدها در جدول کار خصوصیات محصول را تغییر دهید.

زمان کشت و برداشت برای برای محصولات تابستان بعدی وارد لیست کنید. زمان های کشت و برداشت زمانی مفید تر می باشد که محصول یکسانی را چندین بار در طی فصل بکارید.

– زمستان بعدی و دو فصل کاشت بعدی از زمان حاضر را برنامه ریزی کنید.

هر محصول نقدی را که در زمستان بعدی خواهد بود، بنویسید. الان محصولات پوششی زمستانی را تعیین نکنید. محصولات پوششی و نقدی را برای دو تابستان بعدی از زمان حاضر پر کنید، همانطور که آن را برای تابستان قبلی انجام دادید. در هنگام تصمیم گیریها، همیشه دوباره به کل تاریخچه کشت محصول واحد مدیریت تا زمان جاری نگاه کنید، و همچنین خصوصیات خاص کرتها را نگاه کنید.

ترکیب محصول خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که برنامه زمین زراعی مقدار جاری را برای هر محصول فراهم می سازد. اکنون محصولات پوششی را برای زمستان بعدی پر کنید که با داشتن محصولات قبل و بعد از آن معنی دار خواهد بود. به خصوص اینها را در نظر بگیرد که:

(۱) زمان برداشت محصول قبلی، (۲) زمان کشت محصول بعدی، و (۳) نیازهای محصول بعدی.

– سالهای آینده را برنامه ریزی کنید.

برنامه ریزی را برای هر یک از سالهای بعدی تکرار کنید. تا جایی که احساس می کنید مفید است را برنامه ریزی کنید. توجه داشته باشید که برنامه های شما به علت رخدادهای آب و هوایی و شرایط بازار تغییر خواهد کرد. برنامه خود را ارتقا دهید.

– برنامه های خود را بر روی نقشه قرار دهید.

اطلاعات را از جداول کار آینده زمین های زراعی به نقشه های خالی کپی کنید. محصولات تابستان بعدی در یک نقشه، محصولات زمستان بعدی را در یک نقشه دیگر، و به همین صورت، برای فصل هایی قرار دهید که از پیش برنامه ریزی کرده اید.

– نقشه ها را به زمین های زراعی ببرید.

این نقشه ها را با خود ببرید و در زمین های زراعی حرکت کنید. برای هر دسته از کرتهای مجاور، توالی کشت محصول را در ذهن تعیین کنید. نقشه ها را با واحدهای مدیریت مختلف مقایسه کنید و اینکه آنها در گذشته چطور عمل کرده اند. در مواردی که مناسب است و چیزهایی که جواب نخواهند داد را یادداشت کنید.

در صورت بروز مشکلات چه راه چاره ای در پیش می گیرید. در مورد این فکر کنید که چه اتفاقی می افتد اگر بارندگی برای یک محصول پوششی یا کشت زمانی یک محصول نقدی به تأخیر بیفتد. شما چه کار خواهید کرد اگر زراعت به تأخیر بیفتد و محصول علف هرز زیادی داشته باشد؟

مشکلات احتمالی دیگر را در نظر بگیرید و اینکه آیا آنها نیازمند تغییر در توالی برنامه ریزی شده هستند. در مورد استراتژی های ثانوی بالقوه برای برآورده سازی شرایطی که ممکن است با آنها مواجه شوید بنویسید.

– توالیهای برنامه ریزی شده خود را اصلاح کنید.

به اداره خود برگردید و نقشه ها و یادداشتهای خود را مرتب کنید. بر اساس اطلاعات بدست آمده از حرکت کردن در زمین های زراعی، توالیهای برنامه ریزی شده را در صورت لزوم در جدول های کار آینده زمین های زراعی اصلاح کنید.

– ترکیب محصول خود را دوباره بررسی کنید.

وقتی که شما یک برنامه منطقی دارید، تعداد کرتهای هر محصول در هر سال را اضافه کنید و این را در مقایسه با تولید مورد نظر خود بررسی کنید. تنظیم های بیشتری را در مورد جدول کار خصوصیات محصول و یا در صورت لزوم در مورد جداول کار آینده زمین های زراعی انجام دهید.

البته به یاد داشته باشید که تغییر سالیانه در بهره وری ممکن است تغییر کمی را در تعداد کرتهای محصولات اصلی ایجاد کند.

– برنامه های اقتضایی خود را بنویسید.

ولی به جداول کار اینده زمین های زراعی را به شیوه ای که می خواهید تنظیم کرده اید، یادداشتهای را در مورد برنامه های اقتضایی اضافه کنید. اینها را در حاشیه ها وارد کنید اگر تعداد آنها کم باشد، و یا آنها را در کاغذ جداگانه ای وارد کنید اگر تعداد آنها زیاد باشد.

در صورت لزوم صفحه جداگانه ای را ایجاد کنید تا برنامه های اقتضایی را برای گروه مشخصی از کرتها نشان دهید. برنامه های اقتضایی را با جداول کار آینده زمین های زراعی ترکیب کنید، به طوریکه آنها با هم باقی بمانند.

دره کوچک چندین امکان برای برآورده سازی این احتمالات دارد. برای مثال، اگر آب و هوا تأخیر کاشت جو را به تأخیر بیندازد، کشاورز می تواند بجای آن ذرت بکارد همچنین، می تواند سویا را جایگزین کند اگر امکان کاشت ذرت وجود نداشته باشد.

اگر شخم زدن یونجه یا کاشت گندم امکان پذیر باشد، یونجه را می توان برای سال بعد نگه داشت. هر کدام از اینها تناوب کشت را یک سال به جلو می برد، که جبران آن در آینده نسبتا آسان است. مسلمة، همه این شرایط منجر به ترکیب محصولی می گردند که با برنامه اصلی تفاوت دارد و ضرورتأ زمانی می باشد که نمی توان محصول را کاشت.

– نقشه های جایگزینی محصول خود را با جدول کار اصلاح شده آینده زمین های زراعی مطابقت دهید.

در نهایت، نقشه ها را برای هر سال اصلاح کنید به طوریکه با جداول کار أينده زمین های زراعی مطابقت داشته باشند. چندین کپی از این نقشه ها بگیرید که بتوانید آنها را به زمین های زراعی ببرید. وقتی بستر بذر و کشت را آماده می کنید، و در عین حال کپی را نیز برای ثبت اطلاعات نگه دارید.

یک مثال پیچیده: مزرعه سبزیکاری در تابستان

این مزرعه نمونه، از لحاظ زمین محدود به توالی های کشت محصول بود اما آنقدر از لحاظ زمین محدودیت نداشت که یک سری از تکنیکهای تناوب کشت خوب را نادیده بگیرد. کشاورزان ۵۱ واحد مدیریت از هر محصول نقدی در ۵۰ کرت از مزرعه ایجاد کردند، بنابراین بعضی کشت محصول های دوگانه مورد نیاز بود.

بخاطر محدودیت منطقه زمین، هدف تناوب کشت اصلی کشاورزان این بود که زمان بین محصولات در خانواده های یکسان یا مشابه را به حداکثر برسانند. در این محدودیت، آنها توالی هایی را انتخاب کردند که هر زمان که ممکن باشد نیتروژن محصول پوششی را فراهم سازد.

کشاورزان تلاش کردند که زمین را با پوشش محصول نقدی با پوششی در سراسر سال نگه دارند تا از فرسایش اجتناب کنند و کیفیت خاک را افزایش دهند، حتی زمانی که فرصت تولید زیست توده توسط یک محصول پوششی محدود گردد. تنها استثناء این بود که آنها یک دوره غیرزراعی یک ماهه در اواخر بهار یا اوایل تابستان را برای کنترل علفهای هرز در نظر گرفتند.

اغلب، کشاورزان در مزارع تابستانه موفق شدند که محصول معینی را در کرتهای مجاور بکارند. آنهایی که نتوانستند همان محصول را در یک نوار بلند بکارند، تلاش کردند تا جفتهایی از کرتها را بکارند که کنار هم قرار دارند. اینکار زمان کشت و مدیریت محصول را کاهش داد.

فلفل، گوجه فرنگی، کدوی تابستانی، و کدوی زمستانی برای قرار گیری در موقعیت های مختلف کمتر ایجاد مشکل کردند چون کشاورزان سعی کردند تا کشت متوالی کاهو و اسفناج را با یک یا چند کرت از این محصولات اجتناب کنند. وقتی که کشت متوالی در کرتهای مجاور توسط ملاحظات دیگر انجام شد آنها سعی کردند تا تاخیر زمانی در داخل فصل ایجاد کنند، به طوریکه حشرات مضر و بیماریها نتوانند به أسانی از یک کشت به کشت دیگر منتشر شوند.

قبل از فرآیند برنامه ریزی، کشاورزان اغلب محصولات فصل کوتاه را دوبار کشت کردند. اینکار به آنها اجازه داد تا ۵۱کرت از محصولات را در ۵۰ کرت از زمین ایجاد کنند. اینکار همچنین به آنها اجازه داد تا محصول پوششی جو و شبدر قرمز را در چند کرت در هر سال بکارند.

البته اینکار شامل محصولات پوششی بقولات مانند لوبیای چشم بلبلی و نخود را در تعداد زیادی از کرتها گردید، و در نتیجه نیازمند استفاده متوالی از کود آلی بود تا نیازهای نیتروژن برآورده گردد. برای ادامه رشد کرتهای بیشتری از محصولات م.رد نیاز بود که کاشت کاهو یا اسفناج زودرس را با گوجه فرنگی آغاز کنند. کاهو یا اسفناج در زمانهای یکسانی در ردیف مجاور در یک بستر یکسان کاشته میشود و در اوایل تابستان برداشت می شود.

فقط کرتهایی با خصوصیات خاص در زمین زراعی مرغوب قرار گرفت. این زمین زراعی به خوبی زهکشی شده است و دارای شیب رو به جنوب است که در اوایل بهار گرم است. در نتیجه، کشاورزان تلاش کردند که محصولات اولیه خود را در صورت امکان در این زمینها بکارند. این محصولات شامل نخود، هویج، کلم قمری، و کشت های اولیه کاهو و اسفناج بودند.

چون کلم قمری فقط نیازمند یک کرت است، کشاورزان بعضی اوقات از کشت اولیه چغندر استفاده میکنند، که آن هم نیازمند یک کرت است. در صورت امکان، آنها به این تمایل دارند که فلفل را در این زمینها نیز بکارند چون فلفل محصول با ارزشی است که از مزیت دمای گرم استفاده می کنند.

البته تناوب کشت این زمین به علت نیاز به کاشت چهار کرت از نخود و استفاده از لوبیای چشم بلبلی و محصولات پوششی ماشک زمستانی پیچیده می گردد. برای به حداقل رساندن مشکلات، آنها تصمیم گرفتند که نخود را در یک کرت فقط یکبار در سال بکارند، و از کاشتن آنها قبل از محصول پوششی لوبیای چشم بلبلی در تابستان سال قبلی خودداری کنند. زیرا محصولات پوششی تنظیم کننده نیتروژن توسط این تصمیمات محدود می گردند.

عامل محدود کننده اصلی در کرت ۴۰ باقیمانده در زمین های طولانی، مربوط به نیاز به رشد کرت ۱۳ از گونه های خانواده تاجریزی است. کشاورزان مجبور هستند که محصولات خود را با دقت نگه دارند تا از رشد محصول تاجریزی بیش از یکبار در سال خودداری کنند. فاصله بیشتر بین محصولات تاجریزی مطلوب می باشند، و آنها بعضی اوقات این را در بعضی از کرت ها فلفل کشت کردند. سپس کشاوران کدوی زمستانی و تابستانی را در تناوب قرار دادند.