گواهی محصولات ارگانیک

در سال های اولیه ای که کشاورزی ارگانیک در حال رونق گرفتن بود تقریبا بیشتر محصولات ارگانیک تولید شده به مصرف محلی می رسید، در واقع تازگی محصول و بازار بدون واسطه به طور معمول ماهیت اصلی محصولات ارگانیک را همراه با مشخصه اصلی آن یعنی عدم مصرف مواد شیمیایی در محصول تشکیل می داد.

گسترش بازار ارگانیک از سال ۱۹۷۰ منجر به وسیع تر شدن چرخه عرضه محصولات ارگانیک گام این احتمال بوجود آمد که محصولات ارگانیک برای رسیدن به مصرف کننده باید مسافتهای طولانی از طریق واسطه های متعدد سپری کند.

باتوجه به شرایط بوجود آمده مصرف کننده باید اطمینان حاصل کند، محصولی را که خریداری کرده صدر درصد ارگانیک است برای تضمین محصولات ارگانیک و اطمینان خریداران از سالم بودن محصول و جلوگیری از کلاه بعدی آن از سال ۱۹۹۰ استانداردهای مشخصی برای محصولات ارگانیک تعیین شد.

این امر منجربه دریافت گواهی کشاورزان در صورت گذراندن دوره هایی زیر نظر آژانس های گواهی دهنده شد که شامل رعایت استانداردهایی در تولید و رشد محصول، بذر و نهال محصولات، مدیریت کنترل آفات علف های هرز در مزرعت، مدیریت و نظارت بر بسته بندی، آماده سازی، شستشو، انبار داری ، حمل و نقل و روش های برچسب گذاری است.

مهمترین مزیت دریافت گواهی ارگانیک دسترسی به بازار محصولات ارگانیک است که به طور معمول به این محصولات در بازار بیمه تعلق می گیرد.

از سوی دیگر کاهش هزینه نهاده ها، ساخت و بهبود کیفیت خاک، افزایش سلامتی با کاهش استفاده از مواد شیمیایی، کاهش آفات و علفهای هرز و … از جمله مزیت های دیگر محصولات ارگانیک است که این اطمینان را به مصرف کننده می دهد که هر کجا محصولی با گواهی برچسب ارگانیک مصرف کنند عاری از مواد شیمیایی و سموم و تضمین کننده سلامت آنها می باشد.

به دلیل پیدایی اعتماد و جلب رضایت مصرف کننده به کالاهای ارگانیک طرح های نمادینی که کشاورزان، عمده فروشان و تولید کنندگان کالا را به یکدیگر مرتبط سازد از ویژگی های اصلی قوانین ارگانیک است.

گفتنی ست هنگامی که طرحی توسط گروه ناظر مورد تائید قرار گرفت و گواهی شد تولید کنندگان و کشاورزان مجاز به استفاده از نماد مربوط به آن هستند.

مجموعه استانداردهای ارگانیک قوانینی را در برمی گیرند که ماهیتی جهانی داشته و مرزهای ملی را پشت سر گذاشته باشند و برخی از کشورهای عمده مصرف کننده و تولید کننده محصولات ارگانیک، استانداردهای ملی برای گواهی این محصولات را تدوین کرده باشند.

شایان ذکر است فرانسه اولین کشور اروپایی بود که برچسب دولت AB مخفف Agricultural Biological را برای غلات، میوه جات و سبزیجات ارگانیک ارائه داد.

AB به مفهوم کشاورزی بیولوژیک و مصرف کنندگان فرانسوی علامت AB را شناخته و در نظر دارند در فروشگاه های بزرگ، میوه جات و سبزیجات تازهی ارگانیک حتما دارای علامت AB باشند.

از سایر استانداردهای که در کشورهای دیگر جهان برای گواهی محصولات ارگانیک به کار می رود می توان به UNROFS که در بریتانیا مورد استفاده قرار می گیرد، اشاره کرد.

استفاده از نشانه گواهی UKROFS به این معنا نیست که سایر نمادهای مشخص کننده ماهیت ارگانیک محصول کنار گذاشته شود بلکه می توان از این نشانه در کنار نمادهای دیگر و به منظور تایید شرایط لازم ارگانیک کالا استفاده کرد.

وضع قوانین اتحادیه اروپا بر تعداد استانداردهای تصویب شده کشورهای عضو تاثیر عمده ای به جا گذاشت و در حال حاضر ورود محصولات ارگانیک به اتحادیه اروپا تنها از کشورهایی مجاز می باشد که در لیست تولید کنندگان ارگانیک مصوب اتحادیه اروپا قرار داشته باشند این کشورها باید از قوانین تولید ارگانیک اتحادیه اروپا پیروی کنند.

در ایالات متحده آمریکا نیز قوانین برای تولید مواد غذایی ارگانیک در سال ۱۹۹۰ به تصویب رسید. این قوانین برای اعمال استانداردهای مواد غذایی گیاهی و ارگانیک در سطح ملی و نیز تدوین و تنظیم مراحل گواهی محصول فراهم است.

با توجه به وجود برخی مشکلات، قوانین مزبور در سال ۱۹۹۳ لازم الاجرا شدند، از سوی دیگر کوشش هایی به منظور تدوین قوانین برای تولید و مصرف محصولات ارگانیک در سطح جهانی توس فدراسیون بین المللی جنبش کشاورزی ارگانیک (IFOAM) به عمل آمد.

IFOAM در سال ۱۹۷۹ تاسیس شد و ستاد مرکزی آن در آلمان است. اکثر موسسات و نهادهایی که در سطح اروپا در رابطه با محصولات ارگانیک فعالیت دارند وابسته به IFOAM هستند:

IFOAM مجموعه ای از حداقل استانداردهای تولید را برای محصولات ارگانیک عمده تعیین کرده است که تمامی اعضا باید در اصول به آنها متعهد باشند.

مجموعه حداقل استانداردهای IFOAM به عنوان مبانی برای قوانین اتحادیه اروپا و سایر کشورها مورد استفاده قرار گرفته است.

هدف IFOAM ایجاد یک علامت ارگانیک جهانی به دور از هر گونه قید ملی و یا اتحادیه ای است. در سطح بین المللی، سازمان خواروبار کشاورزی (FAO) نیز نسبت به رشد بخش کشاورزی ارگانیک و نیاز به وجود معیارهایی برای گواهی این محصولات عکس العمل نشان داد و به عنوان بخشی از مجموعه قوانین مربوط به تغذیه FAO ‘ S codex Alimentarius پیشنهاداتی را استانداردهای ارگانیک بین المللی فراهم آورده است.

گواهی زیستی یک نظام قانونی است که به مصرف کنندگان این تضمین را می دیر تولید کنندگان، استانداردهای تولید و فرآوری زیستی را رعایت کرده اند.

تقاضا برای گواهی زیستی با اطمینان یافتن از سلامت کامل مراحل تولید امکان پذیر است و به مصرف کنندگان اطمینان خاطرمی دهد که تولیدکنندگان و صنایع تبدیلی زیستی، استانداردهای کیفی را به طور جدی در نظر گرفته و می گیرند.

گواهی ها و استانداردها با اعتبار بخشیدن به کشاورزانی که عملیات تولید زیستی را دنبال می کنند ان آنها حمایت می کند.

در برخی مواقع، اصطلاح زیستی در بازار بدون قاعده و اصول استفاده میشود و در این حالت امکان تقلب وجود دارد. گواهی های استاندارد، باعث ایجاد اعتماد در بازار می شود.

استاندارد ملی برای کشاورزان زیستی

در کانادا، جنبش زیستی در تلاش است تا سازمانی را ایجاد نماید که تجارت زیستی را در داخل و در سطح بین المللی تسهیل نماید. کشاورزان، صنایع تبدیلی و شهروندان با سازمان مشورتی زیستی کانادا COAB ) Canadian Organic Advisory Board) و سازمان استانداردهای عمومی کانادا ( CGSB ) ( Canadian General Standards Board) همکاری کرده اند تا استاندارد ملی کشاورزی زیستی تدوین شود.

استاندارد ملی در سال ۱۹۹۹ منتشر شد و از طریق سازمان استانداردهای عمومی کانادا در دسترس عموم قرار گرفت. برخی سازمانهای گواهی کننده دیگر، استانداردهای خود را که بسیار مشابه با استانداردهای ملی است به کار می گیرند.

اغلب مردم تصور می کنند که گواهی های استاندارد زیستی، فهرست ساده ای از عملیات و مواد ممنوع است. اما استانداردهای زیستی فراتر از این است.

کشاورزان به منظور تولید محصولات زیستی گواهی شده باید در جهت اصول تولید زیستی گام های مثبت زیادی بردارند.

عملیات موردنیاز عبارتند از :

– کاربرد تناوب زراعی مناسب

– استقرار و نگهداری مواد آلی خاک و فعالیت زیستی خاک از طریق استفاده از فنون مدیریت پایدار خاک

– ثبت آمار مربوط به کاربرد نهاده ها و روشهای تولید و فروش. نقشه های مزرعه مورد نیاز است و کشاورزان باید همواره آماده بازرسی مزرعه باشند.

عملیات ممنوع عبارتند از:

– استفاده از علف کش ها، آفت کش ها و کودهای مصنوعی

– استفاده از موجودات مهندسی ژنتیک در هرشکل (از قبیل بذر، مایه تلقیح بذری، غذای دام و غیره)

– استفاده از فاضلاب شهری به منظور اصلاح خاک.

عملیات دارای محدودیت عبارتند از:

دستورالعمل های محدود کننده ای وجود دارد که مبتنی بر عملیات معینی مانند استفاده از کودهای دامی تازه، خاک ورزی مکانیکی و استفاده از اصلاح کننده های خاک می باشد.

برای مثال نمی توان از کود دامی تازه برای محصولات غذایی انسان که در طی چهار ماه برداشت می شوند، استفاده کرد. به منظور حفظ کیفیت خاک (ساختمان خاک، حیات خاک و مقدار مواد آلی) باید از شخم زیاد پرهیز کرد

مناطق محافظ (Buffer Zones)

بین مزارع زیستی و مناطقی که ممکن است گیاه با مواد غیر مجاز (مثل مزارع کشت رایج یا بزرگراه ها) الوده گردد به مناطق محافظ نیاز است. وسعت منطقه محافظ، بسته به گیاه و سازمان گواهی کننده بستگی دارد.

اغلب مناطق محافظ به پهنای مسیر عبور چندین تراکتور هستند ولی می توانند برای کشت یک گیاه علوفه ای یا مرتعی مورد استفاده قرار گیرند.

گیاهانی که قادر به دگر گرده افشانی با محصولات مهندسی ژنتیک می باشند (مثل کلزا و ذرت) به مناطق محافظ بسیار وسیع تری نیاز دارند.

دوره گذار

کشاورزانی که از کشاورزی رایج به کشاورزی زیستی تغییر مسیر داده اند، به دوره گذار نیاز دارند. در این حالت بین آخرین کاربرد مواد ممنوع و گواهی زیستی، حداقل باید سه سال کامل فاصله وجود داشته باشد.

علاوه بر این، همه جنبه های گواهی استاندارد (به عنوان مثال برنامه احیای خاک و تناوب زراعی) باید حداقل دو سال کامل قبل از این که محصولات مزرعه گواهی شوند به کار گرفته شوند.

کشاورزان می توانند دوره گذار را به تدریج انجام دهند، مزارع شخصی را به تولید زیستی تغییر دهند در حالی که هنوز روش های رایج را در دیگر مزارع به کار می برند.

با وجود این، برخی سازمان های گواهی کننده تصور کرده اند که کل مزرعه باید در یک زمان معین به زیستی تغییر یابد. تغییر نظام مزرعه از زیستی به رایج و برعکس، بدون اطلاع سازمان گواهی کننده مجاز نیست.

تولید موازی

می توان به تولید بر حتی محصولات غیر زیستی بدون یک برنامه گذاری در مزارع ادامه داد. برای مثال، برخی کشاورزان گیاهان زراعی زیستی اما دام غیر زیستی تولید می کنند.

با وجود این، کشاورزان نمی تواند همان محصول را به صورت زیستی و غیر زیستی تولید کنند. مگر این که تولید غیر زیستی تحت یک برنامه تبدیلی باسد.

مراحل گواهی در حال حاضر، تراشی کردن توسط در کورات مودد موسوم به سازمان های گواهی کننده انجام می شود. اکثر این سازمان های گواهی کنده، تشکیلات غیر انتفاعی هستند که به وسیله کشاورزان بومی تشکیل شده اند. در حین انجمن ترویج محصولات زیستی جلساتی در سرتاسر کانادا دارد. همه سازمان های گواهی کشنده اصول استانداردهای گواهی مشابهی را مورد استفاده قرار می دهند.

مراحل گواهی

با انتخاب سازمان گواهی کشنده معینی توسط تولید کننده آغاز می شود که براساس موارد زیر می باشد:

– هدف از بازاری که تولید کننده برای محصول دارد (برای مثال بازار محلی با صادراتی)

– استانداردهای زیستی که سازمان استفاده می کند.

– هزینه های مربوط به مراحل گواهی زمانی که تولید کنندگان از صلاحیت گار گواهی کنندگان زیستی اطمینان یافتند، فرم های تقاضانامه را پر می کنند که شامل اطلاعات زیر هستند.

– تاریخچه سه ساله مزرعه – تشریح تناوب زراعی

– نقشه های مزرعه

– منابع نهاده های برون مزرعه ای مثل بذر، مایه تلقيح و اصلاح کننده های خاک

– روش های تهیه کمپوست

– روش های مدیریت حاصلخیزی با نسریح چگونگی کاربرد ای رح کارتن های خاک

– روش های مدیریت آفات، علف های هرز و بیماریها

– نظام بایگانی اطلاعات مزرعه ای

– نوع انبارداری

– انواع تجهیزات مورد استفاده

– محصولات در خواست شدید برای گواهی

پرسشنامه های مختلفی برای صنایع تبدیلی، فعالیت های گلخانه ای ، تولید کنندگان دام، واسطه ها و دیگران وجود دارد. برخی آژانس ها از فرم های خلاصه شده ای برای گواهی مجدد استفاده می کنند.

پرسشنامه ها همراه با مدارک تأیید شده مورد نیاز (به عنوان مثال، آزمایش های خاک و آب، استشهادات و نقشه ها) به آژانس گواهی کننده فرستاده می شوند. قراردادهای عضویت کامل می شوند.

عوارض و شهریه های گواهی پرداخت می شوند. هزینه های گواهی در بین آژانس ها متفاوت است. برخی سازمان های گواهی کننده نرخ یکسانی را برای همه مزارع اعمال می کنند.

دیگر سازمان های گواهی کننده نرخ پایینی برای محصولات باغی در بازارهای کوچک و نرخ بالا برای فرآوری یا اداره دامداری های مخلوط بزرگ، اعمال می کنند.

دیگر آژانس ها، از کاربران درصدی از درآمد ناخالص مزرعه را به عنوان شهریه می گیرند. مدیر هماهنگی آژانس گواهی کننده، محتویات مدارک را بازرسی می کند تا از واضح و کامل بودن آن اطمینان حاصل کند.

با یک بازرس یا مأمور رسیدگی برای انجام امور بازرسی قرارداد بسته می شود. بازرس پروندهای حاوی پرسش نامه، تاریخچه مزرعه، نقشه ها و اسناد تأییدشده دریافت می کند.

معمولا نامه ای از کمیته گواهی کننده که هر مورد مربوط به گزارش بازرسی سالهای قبل را توضیح می دهد، ضمیمه می شود.

بازرسی با گردش بازرس در مزرعه و مصاحبه انجام می گیرد و معمولا نیمی از روز طول می کشد تا مدارک را کامل، اسناد را تنظیم و نمونه مورد بازرسی را بررسی کند.

پس از بازرسی، بازرس یک گزارش کامل اما مختصر و مفید از بازرسی می نویسد که تصویری کلی از فعالیت ها را همراه با جزئیات ویژه میدهد.

گزارش زمانی که نقاط ضعف و قوت کار را با هم ارائه دهد، متعادل می باشد. در گزارش، موضوع های غیر ضروری حذف شده و تنها موضوع های مهم به سازمان گواهی کننده با ارائه مدارک مورد نیاز تحویل داده می شود.

برخی آژانس های گواهی کننده، یک نسخه از گزارش بازرسی را همراه با گزارش کمیته گواهی کننده برای تولیدکنندگان ارسال می کنند. دیگر آژانس ها فقط یک نسخه از گزارش کمیته گواهی کننده را به تولیدکنندگان می دهند.

کمیته گواهی کننده آژانس، کل پرونده را بررسی و رأی نهایی را صادر می کند. این رأی ممکن است قطعی، مشروط یا مردود کننده بوده و یا ممکن است به اطلاعات بیشتری برای تصمیم گیری نیاز باشد.

تولید کننده از تصمیم گواهی کننده مطلع می شود. اگر شرایط به گونه ای باشد که نیاز به بازدید باشد، ارباب رجوع باید قراردادی با تنظیم زمان آن امضا کند.

تغییرات موردنیاز ممکن است توسط بازرسی مجدد گزارش شده یا در طی بازرسی سالیانه بعدی، بررسی شوند. اگر گواهی پذیرفته سن، بازگست داده می سود. زمانی که گواهی زیستی دریافت شد، تولید کننده می تواند محصولات گواهی شده زیستی را در بازار ارائه کند.

اصول و اهداف گواهی محصولات توسط IFOAM

– تولید غذا با کیفیت بالا و مقدار کافی

– همگامی با طبیعت و نه سلطه بر آن

– تقویت چرخه های بیولوژیکی

– حفظ و افزایش حاصلخیزی خاک ها در دراز مدت

– بهره گیری از منابع تجدید شونده تا حد امکان

– بسته عمل کردن در خصوص چرخه مواد آلی و عناصر غذایی

– فراهم آوردن شرایطی برای دام ها که بتوانند کل رفتار غریزی خود را بروز دهند

– حفظ تنوع ژنتیکی سیستم کشاورزی با محیط اطراف

– امکان کسب درآمد برای زارعین: جلب رضایت آنها و ایجاد محیحلی سالم

– در نظر گرفتن اثرات گسترده تر اجتماعی و اکولوژیکی سیستم زراعی

سازمان های مهم

از لحاظ سیاسی، کشاورزی دارای اهمیت منطقه ای است. این بدین معنی است که سیاست های حاکم بر کشاورزی ارگانیک تا حدی در شمال (منطقه فلاندرز) و (جنوب منطقه والونيا) متفاوت است.

دولت فلاندرز از چند سال قبل، کشاورزی ارگانیک را به وسیله یک برنامه عملیاتی مورد حمایت قرار داد.

این برنامه عملیاتی شامل مواردی مانند حمایت های مالی از کشاورزان ارگانیک و سازمان فلاندری BioForum، فعالیت برای مدیریت زنجیره تامین ارگانیک، ترفیع محصولات ارگانیک، قرارگیری کشاورزی ارگانیک در برنامه های آموزشی، بهبود مستمر مشارکت در تحقیق علمی ارگانیک و غیره می باشد.

برنامه عملیاتی جدیدی برای سال ۲۰۰۸ نگارش شده که مشارکت نزدیک سازمان های تخصصی در بخش ارگانیک و بخش سنتی را شامل می شود. برای فرآوری سندگان و یا توزیع کنندگان بخش ارگانیک، حمایتی وجود ندارد.

دولت والونيا نگاه مساعدی به کشاورزی ارگانیک دارد و آنها بطور جدی و قوی اصول کشاورزی ارگانیک را ادامه می دهند. هرچند که حمایت از بخش ارگانیک بیشتر بر حمایت از کانال های تخصصی بازاریابی متمرکز می باشد.

گروه BioForum والونيا از حمایت کمتری نسبت به BioForum فلاندرز دریافت می کند. در بین سازمان هایی که مصرف و تولید محصولات ارگانیک را تشویق می کنند، به موارد زیر اشاره می شود:

BioForum

BioForum یک سازمان حمایتی از کل بخش ارگانیک است و کشاورزان، فرآوری کنندگان و خرده فروشان را متحد می کند.

BioForum به دو دفتر منطقه ای تقسیم می شود که ناشی از رویکرد متفاوت دولت های منطقه ای در بلژیک می باشد.

هر دوی این دفاتر، اطلاعات لازم را به متخصصین مصرف کنندگان، برنامه ریزی عملیات ترفیعی و ترویجی (برای مثال BioWeek – هفته ارگانیک)، پیگیری وضع قوانین و غیره را انجام می دهند. BioForum یکی از اعضای گروه بین المللی IFOAM است.

Velt

Velt یکی از شناخته شده ترین سازمان هایی هستند که شیوه اکولوژیکی برای زندگی را تشویق می کنند. خوردن غذاهای ارگانیک یکی از شعارهای آنان است. اقدامات آنها در حوزه فلاندرز می باشد.

progress&Nature

سازمانی مشابه با Velt است، ولی بطور عمده در والونيا فعالیت می کند.

Belbior

تلاش می کند که سازمان کشاورزان ارگانیک فلاندرز باشد و همچنین سازمان تخصصی فرآوری کنندگان ارگانیک در سطح ملی باشد. هر چند که هر دوی این سازمان ها در بهار ۲۰۰۸ با BioForum والونيا ادغام شده اند.

Unab

سازمان کشاورزان ارگانیک والونیا می باشد.

Naredi

فدراسیون ملی تامین کنندگان مواد غذایی و محصولات رژیمی می باشد. این فدراسیون هم تامین کنندگان ارگانیک و هم تامین کنندگان غیرارگانیک را مورد حمایت قرار می دهد.

Vredeseilanden

یک سازمان توسعه ای است که برای کشاورزی پایدار در جنوب و بلژیک تلاش می کند. فعالیت های آنها در بلژیک، عمدتا بر کشاورزی ارگانیک متمرکز است. آنها تامین میوه ارگانیک را برای مدارس ابتدایی سازمان می دهند و از تولید محصولاتی که تجارت مشروع و برچسب ارگانیک دارند، حمایت می کنند.

Bond beter leefmilieu

یک سازمان حمایتی از گروه های زیست محیطی است. آنها از کشاورزی ارگانیک برای دوستدار محیط زیست بودن آن، حمایت می کنند.

Vlam

یک بخش از وزارت کشاورزی و شیلات است که برای تولیدات تمام مزارع کشاو تلاش می کند. همچنین آنها، تولیدات ارگانیک را ترویج می کنند.

محصولات گواهی شده ارگانیک

تولید ارگانیک گواهی شده باید تمام مراحل تولید بسته بندی و فرآوری را زیر نظر اعضای گواهی دهنده طی کرده باشند و توسط انجمن های گواهی دهنده برچسب دریافت کنند.

موارد برچسب ارگانیک باید در طول مراحل فرآیند و تولید رعایت گردد.

گواهی ارگانیک یعنی این محصول فرآیندهای ارگانیک را طی کرده است. این برچسب اسم شرکت گواهی دهنده و نوع استاندارد آن را مشخص می نماید.

این برچسب یک راهنما است. شرکت های گواهی دهنده به تمام مراحل تولید و فرآیند این محصولات نظارت دارند. شرکت های گواهی دهنده در سراسر دنیا گسترده شده و اغلب آنها در کشورهای توسعه یافته هستند.

استانداردهای داوطلبانه بین المللی مانند سطوح بین المللی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، فدراسیون بین المللی محصولات ارگانیک (IFOAM)، کمیسیون کدکس غذایی برای تمام تولیدات فرآیندها و برچسب ها راهنمای بین المللی تولید می کند و از تقلب جلوگیری می کند.

این راهنما مورد قبول تمامی اعضای کمیسیون کدکس غذایی می باشد.

راهنمای کدکس و IFOAM استانداردهایی برای تولید و فرآوری تولیدات کشاورزی ارگانیک و نهاده های مورد استفاده دارند که از جابجایی، ذخیره سازی، فرآیند، بسته بندی و حمل و نقل و موادی که می توان در تولید این محصولات بکار برد شامل می گردد.

این قوانین بطور منظم بازبینی می گردند و در اختیار بازرسان گواهی دهنده قرار می گیرد.

استانداردهای اجباری بین المللی راهنمای کدکس غذایی و IFOAM دارای حداقل ردها برای کشاورزی ارگانیک هستند و قصد دارد که به راهنمایی دولت ها و گواهی دهنده ها بپردازد.

برخی کشورها مانند اتحادیه اروپا ،ژاپن ،آرژانتین و آفریا دارای استانداردهای خاص خود هستند.

صدور گواهینامه

تائید مراحل استفاده از برچسب گواهینامه ارگانیک روی محصولات غذایی، توسط آژانس های مستقلی صورت می گیرد که برای دادن برچسب مذکور، استانداردهایی را در نظر می گیرند.

این استانداردها و ضوابط برای بسیاری از آژانس ها یکسان است.بطور کلی هزینه تهیه غذاهای ارگانیک بیشتر از غذاهای غیرارگانیک است.

هزینه های بالای فراورده های ارگانیک همچون آرد در حقیقت بازتاب استراتژی کشاورزی به روش ارگانیک و ارتباط چندانی به یک سر به مشتری می گرفته در این زمینه ندارد.

البته دریافت گواهینامه موید تولید محصول به صورت ارگانیک (طبیعی) نیز بر هزینه های پرورش دهنده و پردازشگر محصول می افزاید. نمونه ای از آرد سالم تولید ایران (آرد گندم سبزت دار تولید شرکت گوگرن) گندم این آرد در مزارع تولیدی تحت پوش شرکت گوکرن با اعمال مدیریت های مناسب، بدون استفاده از هر گونه سم پاشی تولید شده است.

این گندم با تکیه بر سیستم های کنترلی و عدم استفاده از هر گونه مواد شیمیایی شامل کودها، حشره کش قارچ کش و علف کش های شیمیایی در تمامی مراحل کاشت، داشت و برداشت تولید شده است.

رقم مورد کشت نیز از ارقام بومی گندم و بدون اعمال هرگونه اصلاح ژنتیکی می باشد. از آب تنباکو در اطراف مزرعه به صورت محلول پاشی بر روی مرزهای زمین جهت جلوگیری از عدم ورود سن گندم به زمین استفاده می شود.

گندم سبوس دار سالم، در آسیاب های سنتی به صورت آرد در آمده و در بسته بندی به بازار عرضه می گردد. نان قهوه ای، نانی است که از آرد دانه های سبوس دار گندم تولید شده و نان سفید نانی است که از آرد بدون سبوس تولید شده است .

سبوس به عنوان یک داروی موثر طبی برای بیمارانی که همیشه از مسئله اختلالات روده بزرگ رنج می برند، شناخته شده است . توصیه می شود همراه بامصرف سبوس، مایعات و آب فراوانی نیز مورد مصرف قرار گیرد .

لوگوهای محصولات ارگانیک

برخی لوگوهای محصولات ارگانیک تحت عناوین مختلف در ذیل آورده شده است: